Οι μυστηριακές υπόγειες σπηλιές του «Hell-Fire Club», (High Wycombe, Αγγλία)

Είναι άγνωστο το πότε ακριβώς ιδρύθηκε η μυστική λέσχη, που πλέον είναι διαβόητη ως «Hell-Fire Club» (λέσχη της «φωτιάς της κολάσεως»), αν και είναι σίγουρο ότι έδρασε από το 1750 ως το 1762. Τα μέλη της αποκαλούνταν Medmenham Franciscans· άλλωστε αυτή ήταν και η αρχική ονομασία της εταιρείας, διότι συγκεντρώνονταν στο αβαείο του Medmenham στο Buckinghamshire και αργότερα στις σπηλιές του High Wycombe, που θα γνωρίσουμε στη συνέχεια.

Απεικόνιση του Sir Francis Dashwood 

Οι νεαρής ηλικίας συμμετέχοντες στη λέσχη ήταν σημαντικά δημόσια πρόσωπα, αφού προέρχονταν από υψηλές κοινωνικές τάξεις και εύπορες οικογένειες. Λέγεται ότι τα υψηλόβαθμα μέλη της αδελφότητας των Φραγκισκανών ήταν δώδεκα και επιδίδονταν σε σατανικές τελετές, όπως και διάφορες άλλες αισχρές και βλάσφημες δραστηριότητες. Η αιτιοκρατική μερίδα των ιστορικών υποστηρίζει ότι στους κόλπους της αδελφότητας, οι αργόσχολοι ή απογοητευμένοι διανοούμενοι Άγγλοι ευγενείς, έβρισκαν μια διέξοδο από την ανία της καθημερινότητας. Όμως παρόλη την άφθονη οινοποσία και την παρουσία εκδιδόμενων γυναικών, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πόσο σοβαρές υπήρξαν οι συνάξεις των μελών του Hell-Fire Club στις οποίες απεύθυναν λατρεία σε θεούς, όπως τον Βάκχο, την Αφροδίτη και πιθανώς τον Διάβολο.

Η επιβλητική είσοδος

Η κεντρική στοά

Σκαλισμένα μυστηριακά πρόσωπα

Ο Sir Francis Dashwood, ένας ευγενής με ιδιόμορφη συμπεριφορά, ήταν ο ηγούμενος της ομάδας. Επιχείρησε να δώσει νέα ώθηση στην λειτουργία της αδελφότητας, όταν δημιούργησε για αυτό τον σκοπό ένα σύμπλεγμα σπηλιών κάτω από το λόφο του Wycombe, στην κορυφή του οποίου έχτισε μια εκκλησία αφιερωμένη στον Saint Lawrence. Κατά τη διάρκεια της διακόσμησης και επίπλωσης του «μοναστηριού», η οποία περιελάμβανε πορνογραφικούς πίνακες και παρωδίες της τυπικής εκκλησιαστικής επίπλωσης, λήφθηκαν πολλές προφυλάξεις. Δεν απασχολήθηκε κανένας ντόπιος εργάτης, ενώ όλοι ορκίστηκαν πως δεν θα αποκαλύψουν τίποτα για τα στολίδια του ναού. Βέβαια, παρόλα τα μέτρα και τον αποκλεισμό στους μη μυημένους, τελικά διέρρευσαν αρκετές λεπτομέρειες στο κοινό. ⁽¹⁾

Σήμερα πια οι σπηλιές αποτελούν μια ξεχωριστή τουριστική ατραξιόν· αυτός άλλωστε ήταν ο λόγος που στεκόμουν στην είσοδό τους, ένα πρωινό του 2010. Η επιβλητική είσοδος που σχεδιάστηκε ως πρόσοψη γοτθικής εκκλησίας, είχε καταφέρει να με υποβάλλει πριν καν διαβώ το κατώφλι των υπόγειων περασμάτων, που διανοίχτηκαν το 1748 ως το 1752. Μια κεντρική στοά με οδήγησε σε μια απίστευτα ατμοσφαιρική έκταση 500 τετραγωνικών μέτρων, που σκάφτηκε με χειρονακτικά μέσα πάνω στην μαλακή κιμωλία και πυριτόλιθο. Στο εσωτερικό, οι εκπλήξεις δεν έλειψαν. Οι διαδοχικές σπηλαιώδεις κοιλότητες που συναντούσα είχαν πάρει τα ονόματά τους από τα μέλη του θρυλικού Hell-Fire Club. Τα τεθλασμένα στενά τούνελ οδηγούσαν σε μια τεράστια αίθουσα σε σχήμα καμπάνας, την αποκαλούμενη Banqueting Hall (αίθουσα των δεξιώσεων). Περιμετρικά αυτής, μέσα σε ειδικά διαμορφωμένες εσοχές-βιτρίνες εκτίθονταν αγάλματα από παλιές λησμονημένες θεότητες. Το ταξίδι κάτω από το έδαφος συνέχιζε, πάντοτε με άφθονους απόκρυφους συμβολισμούς. Η περιπλάνησή μου έπρεπε να διασχίσει ένα υπόγειο ποτάμι, τη Στύγα της ελληνικής μυθολογίας· ένα ποτάμι που διαχώριζε τον κόσμο των θνητών από το βασίλειο του Άδη. Η κορύφωση της μυστικιστικής διαδρομής μου δεν ήταν άλλη από τον «εσώτερο ναό» (Inner Temple), το άδυτο της παλιάς αδελφότητας. Μια θεωρία του συγγραφέα Daniel Mannix λέει ότι ο Dashwood σχεδίασε τις σπηλιές με βάση σεξουαλικούς συμβολισμούς. ⁽²⁾  

Ο εσώτερος ναός, όπου υπάρχει αναπαράσταση μιας 
συγκέντρωσης του Hell-Fire Club

Αν λάβουμε υπ’ όψη την προϊστορία των σπηλιών και το γεγονός ότι βρισκόμαστε σε μια χώρα με τεράστια παράδοση στον αποκρυφισμό, θα αποτελούσε έκπληξη αν δεν κυκλοφορούσαν ιστορίες για εμφανίσεις παράξενων οπτασιών στο χώρο. Πολλοί επισκέπτες έχουν αναφέρει το φάντασμα ενός άντρα με ρούχα παλιάς εποχής, να περιπλανιέται στους υπόγειους διαδρόμους. Πιστεύεται ότι είναι ο Paul Whitehead, ένας στενός φίλος του Dashwood και μέλος της αδελφότητας. Επίσης λέγεται πως ένα φασματικό κορίτσι, που αποκαλείται «λευκή κυρία» λόγω του ότι φοράει ένα νυφικό φόρεμα, περιφέρεται άσκοπα στις στοές. Θεωρείται ότι είναι το στοίχειωμα ενός 16χρονου κοριτσιού που έχασε εκεί τη ζωή του αρχές του 19^ου αιώνα.

Με φαντάσματα ή χωρίς, οι σπηλιές του «Hell-Fire Club», μόλις μια ώρα έξω από το Λονδίνο, αποτελούν έναν εξαιρετικό -όσο και αιρετικό!- προορισμό για τους λάτρεις του «εναλλακτικού» τουρισμού, που σας προτείνω ανεπιφύλακτα!

Βαγγέλης Ζήσης

Σημειώσεις:

⁽¹⁾ Rhodes Henry, «The Satanic Mass», σελ. 139-155, Citadel Press, 1974 (1954), Webb James, «Medmenham Monks», στο «Man, Myth and Magic. An Illustrated Encyclopedia of the Supernatural», τόμος 13^ος, σελ. 1794-1795, BPC Publishing (1970).

⁽²⁾ Daniel Mannix, «The Hell Fire Club», Ballantine (1959).